وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: فیلم «قصر شیرین» به مسائل خانواده های پرداخته اما دیدگاهش به هیچ عنوان دیدگاه صحیحی نیست!؛ این فیلم نمی تواند به مثابه یک الگو برای جامعه باشد.
روح افزا ادامه داد: امروزه همه ما می دانیم که آمار طلاق در کشورمان بالا است؛ حال اگر بخواهیم به این وضعیت کمک کنیم باید روابط عاطفی پایدار را در فیلم های مان به تصویر بکشیم تا جامعه کمی تکان مثبت بخورد. فیلمی مثل «قصر شیرین» نقطه ضعف های زیادی دارد. در این فیلم زن یک موجود فریبکار نشان داده می شود و فیلمساز به صورت غیرمستقیم به این مسأله می پردازد که زن اصلا ارزش محبت کردن ندارد و به همین دلیل هم مرد فیلم به راحتی قلب زنش را می فروشد!
وی خاطرنشان کرد: چطور ما در یک فیلم به راحتی نشان می دهیم که مردی این چنین رفتار غیرانسانی می کند؟ چطور این همه نفرت و خشونت را در سینما نمایش می دهیم؟ چطور می شود یک خانواده به اینجا رسیده باشند؟ چرا همه شادی ها و خوشی های این خانواده نادیده گرفته می شوند؟
این مسئول شورای عالی انقلاب فرهنگی تصریح کرد: در این فیلم نه مرد خوب است، نه زن، نه خانواده در این فیلم مفهومی دارد و نه به بچه ها توجهی می شود! من نمی دانم ساخت این نوع فیلم ها چه ضرورتی دارد که برایشان تا این حد هزینه می شود؟
وی سپس با تأکید بر اینکه علت افت سینما تشویق بی جای سینماگران و سلبریتی ها است متذکر شد: ما متأسفانه در سینما جایزه های بیخود زیاد می دهیم! هرچه فیلم ها بیخودتر هستند جایزه های بیشتری به آن ها اهدا می شود. البته بنده اصولا به جایزه دادن ها کار ندارم. من مشخصا از کارگردان و تهیه کنندگان سینما که در قبال جامعه مسئولیت دارند سوأل دارم که چرا به بهانه اینکه مردم فیلم های نازلی را دوست دارند فقط این نوع فیلم ها را می سازند؟ وظیفه آن ها نسبت به ارتقای سطح سلیقه مردم چیست؟ چطور ما در اوایل انقلاب توانستیم ذائقه مخاطبان را عوض کنیم و سطح سلیقه شان را بالا ببریم و فیلم های خوب بسازیم اما حالا از نشان دادن خوبی ها عاجز شده ایم و سطح سلیقه مردم را این چنین تنزل داده ایم؟
روح افزا تأکید کرد: ما باید در کشورمان فیلم هایی را تولید کنیم که راهکار مناسبی برای رفع مشکلات مردم ارائه کنند. ما نیاز به فیلم های آگاهی بخش در جامعه داریم. ما فیلم هایی می خواهیم که جامعه را رشد دهند. ما همه خوب آگاه هستیم که ده ها سخنرانی توسط کارشناسان به اندازه یک صحنه از یک فیلم سینمایی اثر ندارد. هنر زبان والایی است؛ چه شعر باشد چه کتاب، چه سینما باشد چه تئاتر، این هنر است که انسان را رشد می دهد و به تعالی می رساند. پس ما نباید از هنر استفاده نادرست کنیم.
وی در پاسخ به این سوأل که هیأت داوران شورای فرهنگی اجتماعی زنان و خانواده در بخش تجلی اراده ملی جشنواره فیلم فجر از سمت چه کسانی و بر اساس چه پارامترهایی تعیین شده اند و فیلمی را انتخاب کرده اند که اینطور با نظر شما در تضاد است اظهار داشت: متأسفانه همه ما می دانیم که پارامترهای ما صحیح نیست. ما به محتوا نگاه نمی کنیم و کسانی هم که در سینما به محتوا نگاه می کنند بدجور توسط دیگران ضربه می خورند.
روح افزا تصریح کرد: بنده صریحا می گویم این نوع فیلم ها با سبک زندگی ایرانی-اسلامی به شدت در تضاد هستند. ما دیگر از این همه جنگ و دعوا در خانواده ها به ستوه آمده ایم؛ ما دیگر از نشان دادن این همه اعتیاد و فقر و طلاق و خیانت در سینما خسته ایم! ما باید به این فکر کنیم که نشان دادن این خانواده های شنیع در سینما چه اثرات روحی و روانی مخربی می توانند در جامعه داشته باشند؟ ما باید از خودمان سوأل کنیم که چرا باید به این فیلم ها جایزه بدهیم؟
این کارشناس ادامه داد: چرا واقعیت های خوب جامعه در سینما سانسور می شوند اما واقعیت های بد به کرات در سینما مورد توجه قرار می گیرند؟ چرا نمی توانیم به عنوان مثال در سینما پیرزنی که با مال حلال پسرش پزشک می شود و در روستاها مجانی کار می کند را نشان دهیم؟ این همه الگوی خوب در سطح جامعه داریم که واقعی هستند، چرا حتی برای یک بار هم این نوع الگوها در سینما به تصویر کشیده نمی شوند؟
وی تأکید کرد: ما این همه خانواده های خوب و باصفا و صمیمی در سطح کشور داریم که عاشقانه در کنار یکدیگر زیست می کنند پس چرا باید به جای آن ها خشونت و خیانت را نشان بچه های مان بدهیم؟ چرا محبت یک مادر را در سینما درست به تصویر نمی کشیم؟ چرا زن شاغل که هم در کارش خبره است هم برای خانواده اش خوب است را به تصویر نمی کشیم؟
روح افزا در خاتمه این گفتگو افزود: کسی که قلب زنش را می فروشد بیمار است؛ ما با فیلم هایی نظیر «قصر شیرین» این بیماری ها را در سطح جامعه رواج می دهیم. این ها اتفاقات تلخ و ناراحت کننده ای هستند که باید جلوی شان گرفته شود.
ارسال نظر